انواع پرتقال ، آنقدر تنوع زیادی دارد که شاید در انتخاب از میان آن‌ها، دچار مشکل شوید. بعضی نمونه‌ها وارداتی و بعضی، محلی و بومی هستند. بعضی گونه‌ها بسیار پر آب و مناسب آبگیری و بعضی گونه‌ها، بسیار معطر و مناسب درست کردن مربا یا اسانس هستند. اما در مجموع، خواص پرتقال در همه آن‌ها مشترک است و می‌توانید از آن‌ها به عنوان یکی از میوه‌ های پاییزی خوش‌عطر و خوشمزه برای پذیرایی در روزهای سرد پاییز و زمستان استفاده کنید.

با اسنپ فود همراه باشید تا با هم، سری به دنیای یکرنگ اما متنوع انواع پرتقال بزنیم و با گونه‌های متفاوت این میوه پاییزی  و همچنین بهترین پرتقال ایران بیشتر آشنا شویم.

انواع پرتقال

چند نوع پرتقال داریم ؟ در ادامه به این سوال پاسخ خواهیم داد.  پرتقال بعد از سیب، پرمصرف‌ترین میوه در جهان است و در میان انواع میوه جات ، اهمیت تجاری قابل ملاحظه‌ای دارد. میوه پرتقال، با شاخص‌های مختلفی، دسته‌بندی‌های متفاوتی دارد که در ادامه، به 3 دسته‌بندی معروف‌تر اشاره می‌کنیم:

انواع پرتقال از نظر زمان رسیدن

یکی از پرطرفدارترین میوه‌های جهان پرتقال است

یک دسته‌بندی معمول این است که انواع پرتقال را بر اساس زمان رسیدن میوه، طبقه‌بندی کنیم. در این حالت، پرتقال‌ها به 3 دسته، زودرس، میان‌رس و دیررس تقسیم می‌شوند. انواع پرتقال کوچک و بزرگ را نام خواهیم برد.

پرتقال های زودرس

در این دسته، بین 6 تا 9 ماه طول می‌کشد تا میوه‌ها بعد از شکوفا شدن گل‌ها برسند.

پرتقال های میان رس

این دسته، پرتقال‌هایی هستند که رسیدن آن‌ها در یک بازه 9 تا 12 ماهه اتفاق می‌افتد.

پرتقال های دیررس

در این مدل، بیش از 12 ماه طول می‌کشد تا گل‌ها جای خود را به میوه‌های رسیده و قابل برداشت دهند.

انواع پرتقال از نظر مقدار بذر

این دسته‌بندی، بر اساس تعداد بذرهای میوه است و به 3 دسته؛ پرتقال‌های بی‌بذر، بذر متوسط و پر بذرتقسیم می‌شوند و به این شرح‌اند:

• پرتقال‌های بی‌بذر بین صفر تا 8 بذر دارند و از اهمیت تجاری بالاتری برخوردارند.
• پرتقال‌های با بذر متوسط، بین 9 تا 15 بذر دارند.
• تعداد بذر پرتقال‌های پر بذر، به بیش از 15 بذر می‌رسد.

انواع پرتقال از نظر شکل ظاهری و ترکیبات شیمیایی

در این دسته‌بندی، 4 گروه اصلی وجود دارد. انواع پرتقال از نظر شکل ظاهری و ترکیبات شیمیایی ممکن است؛ گرد، ناف‌دار، رنگدانه‌دار قرمز یا غیر اسیدی باشد که در ادامه، با انواع هر مدل، بیشتر آشنا می‌شویم:

پرتقال های گرد (Common or round Oranges)

از نظر اهمیت تجاری، پرتقال‌های گرد، در رتبه اول هستند و در جهان، سطح کشت قابل ملاحظه‌ای دارند. در ادامه، 8 رقم از معروف‌ترین پرتقال‌های گرد را معرفی می‌کنیم:

1) پرتقال هاملین (Hamlin)

پرتقال هاملین، زودرس‌ترین پرتقال شمال ایران است. خاستگاه اصلی این میوه، ایالت فلوریدای آمریکا است و بذر آن اولین بار در سال ۱۳۴۷ وارد ایران شد.

اندازه این میوه، متوسط و شکل آن، کروی است و در صورتی که مواد غذایی کافی به درخت آن نرسد، ریز می‌شود. پوست میوه نازک است و گوشتی، شیرین، آبدار و ترد دارد.

میزان رشد و امکان انبار کردن پرتقال هاملین، بسیار قابل توجه است و اگرچه این میوه، تا حدودی نسبت به سرما مقاوم است، اما در مناطق گرم، رشد بهتری دارد.

2) پرتقال والنسیا (Valencia)

از پرتقال در آشپزی نیز بسیار استفاده می‌شود.

این پرتقال، از پرطرفدارترین نمونه‌های پرتقال در ایران است که هم در شمال و هم در جنوب کشور کاشته می‌شود. اما از آنجا که جزو پرتقال‌های دیررس است و مقاومت کمی نسبت به سرمای هوا دارد، در جنوب، بخصوص منطقه جیرفت، محصول‌دهی بهتری دارد. در صورت کاشت در خطه‌های شمالی کشور، باید از کاشت این درخت در مناطق سرد و کوهپایه‌ای خودداری کنید.

خاستگاه پرتقال والنسیا، ایالت والنسیای اسپانیا است و به آن پرتقال تابستانه هم می‌گویند و گونه‌های متنوعی به نام‌های دلتا، فراست، میدنایت، اولیندا و کمبل دارد.

سرمای زمستان، رنگ این میوه را به سمت زردی می‌برد و با شروع ماه‌های گرم سال، دوباره رنگ خوشمزه ترین پرتقال ایران از زردی به سبز متمایل می‌شود.

پرتقال والنسیا، پرتقالی کم بذر یا بدون بذر با خاصیت اسیدی کم است که پوستی نسبتا ضخیم و صاف دارد. شکل میوه، گرد تخم مرغی و اندازه آن، متوسط است و مانند پرتقال هاملین، بسیار آبدار است.

ناگفته نماند که عطر پرتقال وانسیا هم بی‌نظیر است و قابلیت نگهداری بالایی روی درخت و داخل انبارها دارد.

3) پرتقال فراست والنسیا (Frost Valencia)

درخت فراست والنسیا، یک گونه پاکوتاه از درخت والنسیا است و میوه‌هایی دیررس با دانه‌هایی کمتر از پرتقال والنسیا دارد. درخت فراست والنسیا بسیار پربار و پرمحصول است و رشد آسان و سریعی دارد. این درخت پرتقال، در مناطق زیادی رشد می‌کند و میوه‌هایی معطر با طعمی دلچسب دارد.

4) پرتقال لبنانی (شاموتی (Shamouti) یا یافا (Jaffa) )

پرتقال یکی از میوه‌های بسیار مفید است.

به این پرتقال، شاموتی (Shamouti) یا یافا (Jaffa)هم می‌گویند و البته برخی معتقدند که گونه‌های شاموتی و یافا، یکسان نیستند و تفاوت‌هایی جزئی با هم دارد. به هر حال، اصالت این پرتقال، به کشور فلسطین بازمی‌گردد.

در فاصله سال‌های 1309 تا 1313، بذر این میوه وارد ایران شد و فقط در مناطق شمالی، زیر کشت رفت. اما این میوه، به خاطر شرایط متفاوت آب و هوایی ایران، کیفیت نمونه‌های فلسطینی خود را حفظ نکرد.

پرتقال لبنانی، اندازه‌ای متوسط و پوستی کلفت دارد و با وجود اینکه گوشت این میوه، خیلی کم است، عطر و طعم آن، هوش از سر شما می‌پراند!

گونه یافا در شمال ایران، خاصیت سال‌آوری دارد و در 2 مدل کوچک تخم مرغی و درشت پوست کلفت، یافت می‌شود.

5) پرتقال پارسون بران  (Parson Brown)

پرتقال پارسون اولین بار در باغچه شخصی به نام پارسون شناسایی شد و همین نام را به خود اختصاص داد. این پرتقال، شباهت زیادی به پرتقال‌های محلی دزفول و شهسوار دارد و هم در شمال ایران و هم در مناطق جنوبی، رشد خوبی دارد. درخت پارسون، پرمحصول است و پرتقال‌هایی گرد و درشت با پوستی نازک و براق دارد که به تدریج، رنگ سبز خود را از دست می‌دهند.

پرتقال‌های پارسون، زودرس و بسیار آبدارند و مقاومت خوبی در برابر آفات و بیماری‌ها از خود نشان می‌دهند.

6) پرتقال سالوستیانا (Salustiana)

این پرتقال هم ریشه‌ای اسپانیایی دارد و جالب است بدانید که از جهش شاخه پرتقال والنسیا به وجود آمده است. نکته جالب‌تر اینکه اگرچه این درخت در موطن خود اسپانیا بدون بذر است، اما در ایران به دلیل تغییر شرایط اقلیمی و گرده افشانی‌های قوی، بین 2 تا 6 بذر داخل آن یافت شده است.

درخت پرتقال سالوستیانا، گونه‌ای پرمحصول است که هم در شمال و هم در جنوب ایران کاشته می‌شود و میوه‌هایی زودرس و پر آب و پوست نازک دارد. هر چند که متاسفانه، درختان مادری این گونه، مشکوک به بیماری ریزبرگی مرکبات یا استابورن هستند.

7) پرتقال مارس (Marss)

درخت پرتقال مارس از نظر قدرت رشد، توان متوسطی دارد، اما درخت پرباری است. پرتقال‌های مارس، یک گونه زودرس با اندازه‌ای متوسط تا درشت هستند. این میوه‌ها، نسبتا پر‌ بذر هستند و تعداد بذر موجود در آن‌ها بستگی به نوع گرده دهنده دارد. در شرایط مطلوب آب و هوایی، پوست و گوشت میوه به خوبی رنگ می‌گیرند.

پوست این میوه‌ها ضخامتی متوسط تا زیاد دارد و گوشت آن‌ها شیرین و فاقد اسید است و بافتی آبدار دارد. یکی از بهترین مناطق ایران برای کشت پرتقال مارس، استان کرمان است.

8) پرتقال پاین اپل (Pine apple)

شاخه‌های بالایی تاج این میوه روی درخت، شکلی فشرده و شبیه آناناس دارد و به همین دلیل به آن پاین اپل می‌گویند. این گونه از پرتقال، گونه‌ای میان‌رس و بذر‌دار با درختانی سال‌آور است. شکل ظاهری میوه، گرد تا کمی تخم مرغی، با اندازه‌ای نسبتا درشت است. گوشت میوه، بسیار شیرین، رنگ آن، نارنجی مایل به زرد و بافت آن، ترد و آبدار است.

پرتقال پاین اپل، پوستی صاف با ضخامتی متوسط و رنگ نارنجی روشن دارد. این پرتقال، یکی از مهم‌ترین گونه‌های پرتقال آبگیری است و پس از رسیدن، ماندگاری خوبی روی درخت ندارد.همچنین این میوه نسبت به سرما، عارضه ترکیدگی پوست و ریزش قبل از برداشت حساس است.

پرتقال های خونی (Blood Oranges)

پرتقال خونی، خوشمزه و پرطرفدار است.

انواع مرکبات، از جمله پرتقال‌های خونی، بومی مناطق میترانه‌ای هستند. روزهای گرم و شب‌های سرد این مناطق، زمینه لازم برای شکل‌گیری رنگدانه‌های صورتی و قرمز، آنتوسیانین را فراهم می‌کند تا پرتقال‌های خونی، رتبه بالایی از نظر خواص تغذیه‌ای و دارویی پیدا کنند. جالب است بدانید که دمای بالای هوا در شب‌های مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری، باعث می‌شود که رنگدانه‌ها به خوبی عمل نکنند و بنابراین، رنگ پرتقال‌های خونی در این مناطق، به قرمزی پرتقال‌های مناطق مدیترانه‌ای نیست. همچنین، رطوبت هوا هم جلوی توسعه رنگدانه‌ها در گوشت میوه را می‌گیرد.

کشورهای الجزایر، تونس، ایتالیا، اسپانیا و مراکش، از مهم‌ترین تولیدکنندگان انواع پرتقال‌ خونی در جهان هستند و در ایران هم انواع پرتغال خونی شمال، جایگاه تجاری قابل توجهی دارند. در ادامه، با 5 گونه از معروف‌ترین پرتقال‌های خونی در جهان، بیشتر آشنا می‌شویم:

1) پرتقال مورو  (Moro)

این پرتقال، گونه‌ای زودرس و بدون بذر یا کم بذر است. اندازه آن، متوسط، شکل آن، گرد و پوست آن، نازک و ناصاف است.

پرتقال خونی مورو در بیشتر مناطق رشد می‌کند، اما در شمال ایران، طرفداران خاص خود را دارد و به تامسون خونی معروف است.

این پرتقال، گوشتی آلبالویی رنگ و پوستی پرتقالی رنگ با رگه‌ها یا لکه‌های قرمز دارد. این میوه، ماندگاری خوبی، هم روی درخت و هم در مراحل نقل و انتقال دارد، اما با توقف طولانی مدت در انبارها، طعم اولیه خود را از دست می‌دهد.

2) پرتقال گراس سانگوئی  (Gross Sanguine)

گوشت پرتقال گراس سانگوئی در مقایسه با پرتقال خونی مورو، کمرنگ‌تر است و به همین دلیل، ارزش تجاری پایین‌تری دارد. این پرتقال، نسبت به مورو، ظاهری کشیده‌تر و پوستی ضخیم دارد و جزو گونه‌های میان‌رس پرتقال‌ها است که در زمان رسیدن، پوستی سرخ رنگ پیدا می‌کند.

3) پرتقال سانگونلا  (Sanguinello)

آب پرتقال، یک نوشیدنی خوشمزه برای روزهای گرم تابستان.

درخت سانگونلا، ریشه‌ای اسپانیایی دارد و بیشتر درختان پرتقال خونی منطقه شمال ایران را به خود اختصاص داده است که بسیار پرمحصول و همه سال‌آور هستند.

پرتقال سانگونلا، میوه‌ای کوچک و گرد با پوستی نازک و گوشتی، کاملا سرخ و بدون بذر است. همچنین، ماندگاری این میوه در انبار، نسبت به پرتقال مورو و گراس سانگوئی بهتر است.

4) پرتقال تاراکو  (Tarocco)

بعضی از واریته‌های تاراکو، خونی و بعضی، غیر‌خونی هستند. شکل پرتقال در این گونه، اندازه‌ای متوسط، پوستی قرمز و طعمی شیرین دارد

تاراکو، پرتقالی پر آب و میان‌رس است و در دسته پرتقال‌های بدون بذر یا کم بذر قرار می‌گیرد.

5) پرتقال خونی روبی (Ruby)

این گونه از پرتقال‌های خونی، رشد بسیار خوبی دارند. اندازه میوه، درشت تا متوسط و شکل آن، گرد، کروی و کشیده است. پرتقال خونی روبی، پوستی صاف و نسبتا ضخیم به رنگ نارنجی تیره دارد. طعم این پرتقال در مقایسه با گونه مورو، خوشمزه‌تر است و میوه، گوشتی آبدار و معطر به رنگ نارنجی تیره دارد که رگه‌های قرمز در آن نمایان است. به علاوه، پرتقال خونی روبی در اقلیم‌های سرد، رنگ‌گیری بسیار خوبی دارد.

پرتقال های غیر اسیدی

اسیدیته پایین این گونه از پرتقال، باعث می‌شود که طعم شیرینی داشته باشد و به همین دلیل به آن، پرتقال شکری هم می‌گویند. معمولا، عرضه و فروش پرتقال‌های غیر اسیدی، معطوف به بازارهای محلی است. یکی از معروف‌ترین انواع پرتقال‌های غیر اسیدی، پرتقال لیما است که در ادامه، آن را معرفی می‌کنیم:

پرتقال لیما(Lima)

لیما، پرتقالی غیر اسیدی با طعمی شیرین و بومی کشور برزیل است. این پرتقال، میوه‌ای کوچک و خیلی زودرس با پوستی نسبتا ضخیم به رنگ نارنجی روشن است. گوشت میوه هم به رنگ زرد روشن است و بافتی آبدار و ترد دارد.

پرتقال های ناف دار

استفاده از پرتقال ویتامین سی شما را تامین می‌کند.

پرتقال‌های نافی، پرتقال‌های کمیابی هستند که نسبت به سایر انواع پرتقال، آب کمتری دارند. بنابراین، برای تازه‌خوری مناسب‌ترند. این پرتقال‌ها، طعمی شیرین و پوستی به رنگ نارنجی روشن دارند و در سراسر زمستان و اوایل بهار در دسترس هستند.

پرتقال‌های نافی، از نظر شکل ظاهری گرد یا بیضی هستند و در قسمت انتهای میوه، یک تورفتگی کوچک، شبیه ناف دارند و به همین دلیل به این نام معروفند. ویژگی منحصر‌به‌فرد دیگر این پرتقال‌ها این است که داخل خود، یک دوقلوی به هم چسبیده رشد نکرده دارند که حاصل یک جهش است.

منشأ شکل‌گیری این گونه از پرتقال، مربوط به کشور برزیل است و از آنجا به سایر نقاط جهان منتقل شده است. در ادامه، با 5 گونه از معروف‌ترین پرتقال‌های ناف‌دار آشنا می‌شویم:

1) پرتقال واشنگتن ناول (Washington Navel)

پرتقال واشنگتن ناول در اصل، بومی کشور برزیل و مادر پرتقال‌های ناف‌دار است که از شاخه پرتقالی به نام باهیا (Bahia) پرورش یافت و بعدها به کالیفرنیا منتقل شد. پرتقال واشنگتن ناول، میوه‌ای گرد، درشت و زودرس با پوستی نسبتا ضخیم است.

در صورت مساعد بودن آب و هوا و سالم ماندن درخت از بیماری‌های ویروسی، وزن این پرتقال‌ها به حدود 500 گرم می‌رسد و در حالت معمول هم کمتر از 200 گرم نیست. این درخت پرتقال، مقاومت خوبی نسبت به سرما دارد، اما در برابر خشکی و گرمای بالا، بسیار حساس است و به همین دلیل، در جنوب ایران، محصول‌دهی خوبی ندارد، در حالی که زیرمجموعه‌های این گونه؛ مانند تامسون ناول، فراست ناول و پارنت ناول، در مناطق شمالی ایران، رشد خوبی دارند.

2) پرتقال تامسون ناول (Thompson navel)

تامسون ناول، حاصل جهش شاخه‌های پرتقال واشنگتن ناول است. این گونه، در شمال ایران به پرتقال فلسطینی معروف است. شکلی مخروطی و کشیده و اندازه‌ای کوچک‌تر از پرتقال واشنگتن ناول دارد و پوست آن هم نازک، صاف و کمرنگ‌تر از واشنگتن ناول است.

تامسون ناول، بدون بذر و خیلی زودرس است و بین 15 تا 20 روز زودتر از واشنگتن ناول می‌رسد. این میوه، ماندگاری ضعیفی روی درخت دارد، اما در مقابل، قابلیت انبار کردن آن بالا است و مقاومت خوبی در برابر سرما دارد. گوشت تامسون ناول، بافتی لطیف با آب متوسط دارد، اما در مقایسه با واشنگتن ناول، پر آب‌تر است.

3) فراست ناول (Frost navel)

پرتقال ناول چیست؟ این گونه، دیر‌رس‌تر از واشنگتن ناول است و اسیدیته بیشتری دارد. اندازه آن در مقایسه با واشنگتن ناول، کوچک‌تر است، اما گوشتی تردتر و پر آب‌تر دارد. از نظر عطر و طعم هم، فراست ناول بر واشنگتن ناول برتری دارد. این میوه، از گونه‌های بدون بذر است و مقاومت خوبی در مقابل سرما دارد.

به طور کلی، خانواده پرتقال‌های ناول، آب و هوای خنک و مرطوب را بیشتر می‌پسندند. بنابراین، در صورت کشت آن‌ها در مناطقی مانند دلفارد جیرفت یا فسای فارس، شاهد محصول‌دهی بهتری خواهیم بود.

4) پرتقال آتوود (Atwood)

آب پرتقال، یک نوشیدنی بسیار مفید و خوشمزه است.

این پرتقال هم از جهش شاخه‌ای واشنگتن ناول به وجود آمده است و بزرگترین صادرکنندگان آن در دنیا، اسپانیا و آفریقا است. پرتقال آتوود، میوه‌ای ناف‌دار، بدون بذر و زودرس است. طعم آن شیرین است و پوستی صاف به رنگ نارنجی دارد.

ظاهر پرتقال آتوود، کروی و تا حدودی تخم مرغی شکل است و اندازه‌ای متوسط دارد. به علاوه، این میوه، بازدهی بالا و ماندگاری خوبی روی درخت دارد.

5) پرتقال بروهن (Bourouhaine)

درخت این میوه، در واقع درختچه‌ای کوتاه و متراکم با بازدهی بالا و مقاومت خوب نسبت به سرما است. پرتقال بروهن، میوه‌ای درشت، زودرس و بدون بذر است و بخش اعظمی از فضای آن را نافی بزرگ تشکیل می‌دهد. شکل ظاهری میوه، گرد و تا حدودی کروی است. بروهن، پرتقالی آبدار است، اما ماندگاری زیادی روی درخت ندارد.

پرتقال های محلی ایران

بهترین پرتقال ایران در کدام شهر است؟ همان‌طور که می‌دانید، سهم بزرگی از تولید انواع مرکبات کشور، مربوط به خطه شمالی ایران است و انواع پرتقال مازندران، طرفداران زیادی دارد. البته جنوب ایران را هم نباید فراموش کرد. پرتقال‌های جنونی، معمولا بزرگ و آبدارند و برای مثال، انواع پرتقال دزفول، محبوبیت زیادی در میان خریداران دارند و شاید بتوانید بهترین پرتقال جنوب را در دزفول پیدا کنید.

در ادامه، با 5 نمونه از انواع پرتقال‌های محلی ایران، آشنا می‌شویم:

1) پرتقال شهسواری

یکی از بهترین و آبدارترین انواع پرتقال ایران در شهرستان شهسوار تولید می‌شود و محبوبیت بسیار بالایی دارد. اندازه این میوه، متوسط و پوست آن، نازک و صاف و به رنگ‌های زرد و نارنجی است و طعم شیرین و دلپذیری دارد.

2) پرتقال آملی

پرتقال آملی برخلاف نامش، در بیشتر مناطق رشد می‌کند. این میوه، ظاهری گرد و کروی کشیده و اندازه‌ای درشت دارد. طعم آن شیرین است و پوستی ضخیم‌تر از پرتقال شهسوار دارد. به علاوه، بازدهی این محصول هم بالا است.

3) پرتقال بهشهری

پرتقال‌های ایرانی، خوشمزه و آبدار.

درخت پرتقال بهشهری، برگ‌هایی سبز رنگ و چرمی مانند با شیارهایی ظریف دارد. این درخت، از رشد آسان و سریعی برخوردار است و در بیشتر مناطق به بار می‌نشیند. پرتقال بهشهری، خواص فراوان و طعمی شیرین و مطلوب دارد.

4) پرتقال محلی جیرفت

یکی از پرطرفدارترین پرتقال‌ها در بازارهای محلی ایران، پرتقال جیرفت است. هر ساله، اراضی زیادی از زمین‌های جیرفت زیر کشت این پرتقال می‌رود و محصول آن، در فاصله ماه‌های آذر تا اواسط اسفند، برداشت می‌شود. این پرتقال، اندازه‌ای متوسط و بافتی بسیار آبدار دارد. عطر آن هم  فوق‌العاده است و طعمی شیرین دارد.

5) پرتقال محلی سیاورز

این پرتقال، یکی از گونه‌های قدیمی و بومی شرق گیلان و غرب مازندران است که از این مناطق، به مناطق جنوبی ایران منتقل شده است. پرتقال محلی سیاورز در اواخر پاییز یا اوایل زمستان می‌رسد. در سال‌های اخیر، مصرف تازه‌خوری این پرتقال کاهش یافته و در کارخانه‌ای مورد آبگیری قرار می‌گیرد.

در پایان، اگر علاقمندید به دنیای رنگارنگ میوه‌ها هستید، از شما دعوت می‌کنیم تا سری هم به معرفی میوه بهار بزنید و با میوه‌های متنوع بهاری بیشتر آشنا شوید.

حالا تمام پرتقال های ایران و جهان را می شناسید…

حالا که با انواع پرتقال در ایران و جهان آشنا شدید می‌توانید انتخاب‌های بهتری داشته باشید، برای مثال، باید بدانید که میوه را برای آبگیری می‌خواهید یا تازه خوری و آیا ترجیح می‌دهید با پرتقال‌های خونی از مهمان‌ها پذیرایی کنید یا پرتقال‌های نارنجی را ترجیح می‌دهید. خبر خوب این است که انتخاب شما هر چه باشد، می‌توانید روی یک خرید بی‌دردسر و با کیفیت از اسنپ فود حساب کنید. با خرید میوه آنلاین ، به انواع پرتقال و نارنگی با کیفیت و تازه دسترسی خواهید داشت و می‌توانید آن‌ها را به صورت اینترنتی از سایت اسنپ فود سفارش دهید.